M.Sajna-Mataczyńska Ewolucja stylu fortepianowego Leoša Janáčka

Kompozycje fortepianowe Leoša Janáčka, mimo skromnych rozmiarów, przeniknięte są potężnym duchem indywidualności twórczej. W jego utworach zachowane są niepowtarzalny morawski koloryt dźwiękowy oraz głęboka i inspirująca więź z ludowymi źródłami sztuki, a także szczera i sugestywna narracja muzycznej wypowiedzi. Autorka – przeprowadzając analizę języka muzycznego wybranych dzieł czeskiego twórcy – daje odpowiedzi na następujące pytania badawcze: 1. jak zmieniał się styl fortepianowy Leoša Janáčka na przestrzeni lat 1880-1926; 2. które z charakterystycznych cech jego stylu fortepianowego występowały niezmiennie, a które ulegały przemianom; 3. na czym polegała ewolucja stylu fortepianowego i jaki był stosunek kompozytora do rytmu, melodii, harmonii, faktury, formy, barwy w wybranych utworach