UZ
Nowy produkt
1 Przedmiot Przedmioty
wysyłka do dwóch dni roboczych
Ostatnie egzemplarze!
Data dostępności:
Zachodnia kultura muzyczna, tworząc formułę publicznego życia muzycznego, włączyła weń także przestrzeń refleksji o muzyce – krytykę muzyczną. Jej zadaniem było w pierwszym rzędzie komentowanie bieżących wydarzeń w dziedzinie muzyki, ale także podejmowanie wszelkich zagadnień związanych z kulturą muzyczną. Krytyka muzyczna stanowi jedno z pól recepcji muzyki rozumianej jako „interakcja między niezmiennym historycznie dziełem a zmieniającymi się «pojęciami recepcyjnymi» słuchaczy, wykonawców, czytelników”1. W wyróżnionych przez Małgorzatę Woźną- -Stankiewicz czterech podstawowych postaciach recepcji (i za nimi czterech typach dokumentów recepcji2) krytykę określa autorka jako recepcję analitycznotwórczą, w której krytycy, w początkowej fazie odbioru, „recypują [dzieło muzyczne] jak «milcząca większość» odbiorców, ale zarazem przeprowadzają analizę tekstu dzieła muzycznego, tekstu o muzyce”3. W XX stuleciu przedmiotem zainteresowania krytyki muzycznej stał się nowy rodzaj muzyki – jazz. W Europie postrzegany był on początkowo w aurze egzotyki; jako taki wzbudzał zainteresowanie krytyki muzycznej. [ze wstępu]