Ludomir Michał Rogowski, "Utwory fortepianowe"

Twórczość lubelskiego kompozytora jest bardzo zróżnicowana. Rogowski sięgnął po niemal wszystkie gatunki, charakterystyczne dla czasów sobie współczesnych. Jacek Rogala słusznie zauważył, że „jego muzyka jest trudna do scharakteryzowania, gdyż wyrasta z różnych źródeł”, co stanowi jeden z elementów wyróżniających Rogowskiego. Brak jednolitego, wykrystalizowanego stylu świadczy o bogatej wyobraźni. Jako jedna z najbardziej charakterystycznych dla kompozytora należy wyróżnić skalę określaną mianem słowiańskiej, opartej na dźwiękach: c-d-e-fis-g-a-b-c. Zabieg ten dostrzegalny jest w zrekonstruowanych utworach, będących przedmiotem opracowania. Twórczość zawarta w opracowaniu pod wieloma aspektami wykracza poza ramy literatury fortepianowej. Rogowski zastosował wielokrotnie oznaczenia charakterystyczne dla instrumentów (dętych, smyczkowych), reprezentujących poszczególne sekcje orkiestry. Ich wykonanie na fortepian jest w wielu przypadkach trudne do zrealizowania. Pozwala to wysunąć przypuszczenia, jakoby utwory były wyciągiem fortepianowym kompozycji przeznaczonych na bardziej rozbudowaną obsadę. Na potrzeby niniejszej edycji wybrano rękopisy stanowiące kompletne wersje utworów, przechowywane w Archiwum Państwowym w Dubrowniku, jakie pozyskano w wyniku kwerendy, przeprowadzonej przez autora niniejszego opracowania. Każdy z utworów poddano korekcie, celem dostosowania do obowiązujących współcześnie reguł, nie zawsze zrealizowanych przez Rogowskiego i kompozytorów jemu współczesnych. Należy podkreślić, że naniesione uwagi nie wywarły wpływu na kształt linii melodycznej bądź też warstwy harmonicznej poszczególnych kompozycji. Zabiegi takie jak usunięcie nadmiernej ilości (powtarzanych się w danym głosie) znaków przykluczowych w opinii autora opracowania poprawiły czytelność tekstu.

Spis treści: Za diecu (Dla dzieci) Šta je sanjao Jadranko (muzička bajka) Sedniv Walc